ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Η τυπική έναρξη του πολέμου είναι η στρατιωτική επέμβαση και εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ωστόσο το εύφλεκτο υλικό συσσωρευόταν σταδιακά εδώ και χρόνια στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο, για τα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ – ΕΕ – Ρωσίας. Έναν σκληρό ανταγωνισμό που οδηγεί σε ένα ακόμη ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ευρώπη, 23 χρόνια μετά τη Γιουγκοσλαβία.
Ανεξάρτητα από τα προσχήματα που χρησιμοποιούνται εκατέρωθεν, η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία είναι το αποτέλεσμα της όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, με επίκεντρο πρώτα απ’ όλα τις σφαίρες επιρροής, τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, τα ενεργειακά σχέδια και τους δρόμους μεταφοράς, ανταγωνισμοί που δεν μπορούν να επιλυθούν πλέον με διπλωματικά – πολιτικά μέσα και εύθραυστους συμβιβασμούς. Η χρήση στρατιωτικών μέσων παίρνει τη σκυτάλη από τη διπλωματία και τους προσωρινούς συμβιβασμούς.
Η πολεμική αντιπαράθεση στην Ουκρανία όμως δεν αφορά μόνο τους δυο λαούς. Αφορά όλους τους λαούς, την εργατική τάξη όλου του κόσμου όσο παραμένουν οι αιτίες που αιματοκύλουν και δολοφονούν τους λαούς σε όλη την υφήλιο.
Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά σ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο και την αναδιανομή της “πίτας”, που γίνεται με νέα εγκλήματα σε βάρος των λαών.
Η εμπλοκή της Ελλάδας για λογαριασμό της δολοφονικής συμμαχίας, του ΝΑΤΟ, που έχουν προάγει και αποφασίσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με την εγκατάσταση νέων αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων στη χώρα, όπως αυτή της Αλεξανδρούπολης που έχει μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς και προώθησης στρατιωτικών δυνάμεων προς την Ανατολική Ευρώπη, βάζει στο στόχαστρο και τον λαό μας. Ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα επηρεάσουν αυτές οι εξελίξεις τις επιθετικές ορέξεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Η απάντηση υπέρ των συμφερόντων του λαού μας δεν βρίσκεται στο να συστρατευθούμε σαν λαός και χώρα με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο. Το δίλημμα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Η εργατική – λαϊκή πάλη πρέπει να χαράξει αυτοτελή γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια. Τα διλήμματα που βάζουν οι εκμεταλλευτές μας για να συνταχτούμε πότε με τον έναν και πότε με τον άλλο πόλο, αν δηλαδή θα στηρίζουμε τη Ρωσία ή τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., όχι μόνο δεν λύνουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε από την ακρίβεια και την πανδημία, αλλά τα μεγεθύνουν.
Ο λαός μας μετρά πανάκριβα τις αρνητικές συνέπειες από την άνοδο της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αέριου, ο κίνδυνος να εκτιναχτούν οι τιμές στο ρεύμα και στα καύσιμα είναι πολύ μεγάλος. Την ίδια στιγμή που η ακρίβεια σαρώνει το λαϊκό εισόδημα και τα νοσοκομεία είναι στα όρια της κατάρρευσης η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να δαπανά πάνω από 5 δις ευρώ το χρόνο, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς που αξιοποιούνται για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που αιματοκυλούν ολόκληρους λαούς.
Τα συμφέροντα του λαού μας όχι μόνο δε βρίσκονται στην βαθύτερη εμπλοκή σ’ αυτούς τους δολοφονικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, αλλά στην άμεση απεμπλοκή από αυτούς. Τα συνδικάτα και η εργατική τάξη στην Ελλάδα να οργανώσουν την πάλη τους και να απαιτήσουν:
Να μην χρησιμοποιηθούν ευρωατλαντικές υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα της χώρας.
Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.
Οι εργαζόμενοι πρέπει και θα δυναμώσουν την πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
