Η αύξηση του κατώτατου μισθού που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και η διαμόρφωσή του στα 880 ευρώ μεικτά (από 830 που είναι σήμερα), δηλαδή στα 746 ευρώ καθαρά υπολογίζοντας τις κρατήσεις και τις ασφαλιστικές εισφορές, θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα… Γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό από πρώτη Απριλίου θα δουν το ιλιγγιώδες ποσό της αύξησης των… 34 ευρώ(!) στον μισθό τους.
Αναρωτιόμαστε, ποια τρύπα θα μπορέσει να μπαλώσει ένας εργαζόμενος με το 1,1 ευρώ την ημέρα, όταν ο μισθός εξανεμίζεται από τις 15 του μήνα; Ποια βασική ανάγκη του θα μπορέσει να καλύψει με την ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις σε στέγη και τρόφιμα και τη συνεχώς αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας; Βέβαια, ακόμα και αυτή η αύξηση-κοροϊδία αφορά μόνο όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ενώ ο μέσος μισθός εξακολουθεί να παραμένει “παγωμένος” εξαιτίας της απουσίας Συλλογικών Συμβάσεων, που καλύπτουν μόνο το 14% των εργαζομένων, αλλά και της μη αναγνώρισης τριετιών.
Η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει και να προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τα νούμερα που παρουσιάζει (όπως την αύξηση του κατώτατου μισθού από το 2019 κατά 35,4%), η πραγματικότητα, όμως, είναι αμείλικτη: τα τελευταία 15 χρόνια ο μέσος πραγματικός μισθός είναι 9% μικρότερος απ’ ότι ήταν το 2011. Αν, μάλιστα, στη μείωση των μισθών προσθέσουμε τον πληθωρισμό της ίδιας περιόδου που φτάνει το 18% τότε η πραγματική μείωση των μισθών φτάνει το 27%.
Στην ουσία, η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει τον κατάπτυστο μνημονιακό νόμο για την προσαρμογή του κατώτατου μισθού, ο οποίος καθορίζεται με απόφαση της κυβέρνησης ανάλογα με τις “αντοχές της οικονομίας”. Το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχουν χτίσει διαδοχικά και επιμελώς όλες οι κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων από το 2012 με τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πάλι τη ΝΔ είναι αυτό που έχει καταργήσει τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, έχει επιβάλει έως και 13 ώρες δουλειάς, απλήρωτες υπερωρίες, έχει καταργήσει τις τριετίες μέχρι το 2023.
Όλες οι κυβερνήσεις δηλαδή έχουν δημιουργήσει ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο στηρίζει με όλους τους τρόπους την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, προκειμένου να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, των μονοπωλιακών ομίλων.
Έτσι, οι φαρμακοβιομήχανοι τη στιγμή που περηφανεύονται για τις νέες παραγωγικές μονάδες και ερευνητικά κέντρα που έχουν στα σκαριά, τη στιγμή που έχουν ασύλληπτα κέρδη, την στιγμή που η κυβέρνηση τούς έχει ήδη μπουκώσει με περισσότερο χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης, την ίδια στιγμή τους διευκολύνει επικαλούμενοι τον νόμο για τον κατώτατο μισθό, συμπιέζοντας τον μέσο μισθό προς τα κάτω και αρνούμενοι να υπογράψουν την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας που έχει διαμορφώσει η Ομοσπονδία μας.
Ο μόνος δρόμος, η μόνη διέξοδος για τους εργαζομένους είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.
Μας δίνουν οι κατακτήσεις σε κλάδους και επιχειρήσεις (οικοδόμοι, e-food, μεταλλεργάτες της Ζώνης κλπ) που με τον αγώνα τους κατάφεραν να επιβάλουν μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς, σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, επαναφορά τριετιών.
Στην πανελλαδική πανεργατική απεργία της 9ης Απρίλη δυναμώνουμε τον αγώνα για υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, δυναμώνουμε τον αγώνα για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας με κριτήριο τις δικές μας ανάγκες κι όχι τα κέρδη των λίγων.
Καλούμε τους εργαζομένους στον κλάδο του Φαρμάκου να το κάνουν, όπως το έκαναν στις 28 Φλεβάρη μαζί με τους συναδέλφους τους από τους άλλους κλάδους: να νεκρώσουν τους χώρους δουλειάς και να κατέβουν μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις!
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΗ!
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 10:30π.μ. ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
